गजल ४४

सधैभरी आशा मात्र लिई नबसौं
बिश्वासमै सबै कुरा दिई नबसौं।।

अमूल्य छ यो जीवन फेरी मिल्दैन
पाएँ त्यसै भनी धेरै पीई नबसौं

आपसमा बाँडौ कुरा सुख दु:खका
मनमा पीडा लुकएर सिई नबसौं।।

कर्म गरे  मिल्छ फल हुन्न बसेर
मरीतुल्य तुच्छ बनी जीई नबसौं।।

पौरखले हराभरा पार्छ जीवन
कोपीलामै सुकाएर खीई नबसौं।।

गजल ४३

नभन न जिन्दगीको  कुनै रंग छैन
यो जीवन रंगाउने हाम्रै ढङ्ग छैन।।

सधैभरी तनाब र अस्त ब्यस्त मात्र
खुशीसंग बाच्ने कला हामीसंग छैन।।

मान्नु पर्छ आँशु पनि जीवनकै पाटो
हाँसो मात्र पाए पनि  मन दङ्ग छैन।।

के छैन र हामीसंग टिप्न सक्नु पर्छ
अँजुलीमा खुशी फूल्दा खै उमङ्ग छैन।।

रिस, राग, दम्भ अनि हठ छाडेपछी
आपसमा लड्नु पर्ने कुनै जङ्ग छैन।।