गजल ५२

अखण्ड यो राज्यलाई टुक्रा टुक्रा पार्न हुन्न
हामी सबै यौटै सन्तान भात पानी बार्न हुन्न।।

आपसको खिचातानी हितकारी हुँदैहुन्न
शत्रु सामु नेपालीले कैल्यै बाजी हार्ने हुन्न।।

नेपालीको पहिचान  थरी थरी भाषा भेष
झ्याङ्गीएको सद्‍भाव यो उखेलेर मार्न हुन्न।।

पौरखीले पौरख गरे बजाउँ ताली सबै मिली
शिखरमा चढ्न खोज्दा खुट्टा तानी झार्न हुन्न।।

हातेमालो बल हो हाम्रो मिली दु:ख टार्नु पर्छ
भेदभाव गर्ने रोग  हामी बीच सार्न हुन्न।।

गजल ५१

देशमा आएको अस्थिरताले मन साह्रै कुँडियो। यो तेरो र मेरो कहिले सम्म हो, अझै टुङ्गो लाग्ला जस्तो छैन। लामो विश्राम पछी  यो मनको बह यहँहरु समक्ष प्रस्तुत गरें।  

नपारौं न टुक्रा टुक्रा यति राम्रो फूलबारी
बसौं सबै मिलिजुली कोही वारी कोही पारी।।

साझा हाम्रो यो देश हो हामी सबै नेपाली हौं
बसेकै हो पुर्खौं देखी आपसमा माया गरी।।

मजबुत पारौ अझै भाइचारा यो संबन्ध
छर्नु हुन्न झगडाको बिऊ अब घरी घरी।।

'भाइ फुटे गवार लुटे' आफैलाई घाटा होला
कैले पनि मिलिदैन  चाहा राखे थरीथरी।।

टुक्रै टुक्रा थियो पैले बाइसे र चौबिसे यो
बनाएथे पुर्खाले नै यौटै राज्य मरी मरी।।