गजल ३३

जीवनमा आइपर्ने दु:खसंग भाग्दिन म
हिंडीरन्छु आफ्नो बाटो पुरा नभै थाक्दिन म।।

दह्रो आँट म संग छ एक्लै हिड्न डराउँदिन
साथ आए खुशी हुन्छु कर गरी डाक्दिन म।।

अरुलाई दु:ख दिई आफु मात्र रमाउँदिन
अधिकार पाएँ भन्दै कर्तब्यलाई नाग्दिन म।।

सके गर्छु सबको हीत मर्दा जाने यही हो साथ
लाको गुन तिर भनी फेरी पैंचो माग्दिन म।।

जानै पर्छ छोडी आँखिर एकदिन यो संसार
जे छ त्यसमै रमाउँछु अरु बढी ताक्दिन म।।

कविता

जति बर्ष बाँचे पनि सक्रिय भै बाँचौं हामी
त्यसैले त यो जीवन सधै ब्यस्त राखौं हामी।।

सके सम्म आफ्नो काम आफै गर्ने गरौं बानी
निष्क्रिय यो शरीरमा जोस जाँगर भरौं हामी।।

बिहानको ब्रह्ममूर्त समयमै उठौं सधै
नित्य कर्म पछी एकछिन ब्यायाममा जुटौं हामी।।

शरीरलाई तन्दुरुस्त राख्न सबलाई जगाउँ अब
साना तिना रोगलाई आफै पर भगाउँ हामी।।

राती ढिलो सम्म बस्नु घाम लाग्दा सुतिरनु
दुबै कुरा बेठीक हो भनीकन बुझौं हामी।।

रक्सी, चुरोट जुवा तास सबैलाई टाढा राखौं
सकेसम्म साकाहारी अमृर भोजन रोजौ. हामी

सहज जीवन बिताउन सकारात्मक सोंच लिउँ
सके सबको भलो गरौं दु:ख कहिले नदिउँ हामी।।

एक आपसमा मिल्नु जस्तो अर्को ठूलो शक्ति छैन
भाइचाराको नातालाई अब मजबुत पारौं हामी।।

गजल ३२

कैले घाम कैले छायाँ यस्तै रैछ जिन्दगानी
कैले हुन्छु आगो जस्तै कैले हुन्छु पानी पानी।।

सधैभरी जीवनमा आए हुन्थ्यो खुशी मात्रै
सोच्छु मात्र तर त्यस्तो कहाँ मिल्थ्थो छानी छानी।।

राम्रो गरें भन्दा भन्दै कति बिग्रे काम पनि
किन गर्थे नराम्रो हो भन्ने कुरा जानी जानी।।

सोच्यो यौटा हुन्छ अर्कै किन हुन्न भने जस्तो
दु:ख आफै आइदिन्छ सुख ल्याउँछु तानी तानी।।

सोझो काम गरी खान्छु भन्दै कति दु:ख गरें
लाभ होला कि त भन्छु हुन्छ सबै हानी हानी।।

गजल ३१

तिम्रो मेरो माया संगै मिसाएर लेखें गजल
ह्रदयका पीडाहरु बिसाएर लेखें गजल।।

धेरै भयो तिमीलाई नदेख्दा म आँत्तेकी छु
तिमी साथ नहुनाले रिसाएर लेखें गजल।।

कैलेकांही यो मनले नचाहेको गर्नु पर्छ
मनका सारा इच्छाहरू पिसाएर लेखें गजल।।

तिमीसित गर्नु पर्ने मनै भित्र रह्यो कुरा
त्यसैले त फेरी मन चिस्याएर लेखें गजल।।