Sunday, November 27, 2011

गजल ४४

सधैभरी आशा मात्र लिई नबसौं
बिश्वासमै सबै कुरा दिई नबसौं।।

अमूल्य छ यो जीवन फेरी मिल्दैन
पाएँ त्यसै भनी धेरै पीई नबसौं

आपसमा बाँडौ कुरा सुख दु:खका
मनमा पीडा लुकएर सिई नबसौं।।

कर्म गरे  मिल्छ फल हुन्न बसेर
मरीतुल्य तुच्छ बनी जीई नबसौं।।

पौरखले हराभरा पार्छ जीवन
कोपीलामै सुकाएर खीई नबसौं।।

No comments:

Post a Comment

ऊ केही गर्दिन, ऊ हाउस वाइफ हो

ऊ केही गर्दिन ऊ हाउस वाइफ हो। उसले हाउस् वाइफ भन्ने शब्द सुनेकी मात्र हो अर्थ बुझेकी छैन उसको श्रीमानले उसको परिचय यसरी नै दिने गरेक...