गजल ५७

सातै जन्म हुनु है त तिमी साथ मेरो
अप्ठेरोमा परें  भने थाम्नु हात मेरो।।

जुनी जुनी बाँच्छ माया समर्पण भए
साँच्चै हो यो तिमी पनि मान बात मेरो।।

जे जे भन्छु त्यहि मान्छौ बिमती नै छैन
पुरा गर्न खोज्छौ सधै जे छ चाहत मेरो।।

झर्न दिन्नौ परेलीमा एक थोपा आँशु
भन्छौ दिन्छु सबै खुशी हुन्न  घात मेरो।।

सातै जन्म हुनु है त तिमी साथ मेरो
अप्ठेरोमा परें  भने थाम  हात मेरो।।