काट मार छोडी बरु सबको दु:ख हरौं अब
ह्रदयको कुना कुना मायै माया भरौं अब।।
तेरो मेरो गर्दा गर्दै आफन्त नि टाढा भए
फेरि नाता जोड्नलाई आफै अघि सरौं अब।।
रीस, राग, झगडाले अशान्तिको मूस्लो बढ्यो
आऊ सबै मिलीकन शान्ति - बीज छरौं अब।।
आइसक्यो ठूलो बाढी खतरा छ हामीलाई
एक अर्कालाई समाएर यो संकट तरौं अब।।
धर्ती पनि साझा हाम्रो नेपाली हो यौटै नाम
आगो झुकी पानी उठी अंकमाल गरौं अब।।
ऊ केही गर्दिन, ऊ हाउस वाइफ हो
ऊ केही गर्दिन ऊ हाउस वाइफ हो। उसले हाउस् वाइफ भन्ने शब्द सुनेकी मात्र हो अर्थ बुझेकी छैन उसको श्रीमानले उसको परिचय यसरी नै दिने गरेक...
-
यो मेरो पुरानो कविता हो, तर अहिले पनि उत्तिकै सान्दर्भिक लागेकोले पुन: यहाँहरु समक्ष प्रस्तुत गरेकी छु, बाँकी हजुरहरुको प्रतिक्रियाको आशामा...
-
तिमीलाई तिर्खा लागे मेरो घाँटी सुक्छ बाबु तिमीलाई भोक लागे मेरो गाँस रुक्छ बाबु।। पढी गुनी ज्ञानी बनी फर्क आफ्नै देश संझी तिमी टाढा हुँ...
-
ऊ केही गर्दिन ऊ हाउस वाइफ हो। उसले हाउस् वाइफ भन्ने शब्द सुनेकी मात्र हो अर्थ बुझेकी छैन उसको श्रीमानले उसको परिचय यसरी नै दिने गरेक...
No comments:
Post a Comment