गजल २९

काट मार छोडी बरु सबको दु:ख हरौं अब
ह्रदयको कुना कुना मायै माया भरौं अब।।

तेरो मेरो गर्दा गर्दै आफन्त नि टाढा भए
फेरि नाता जोड्नलाई आफै अघि सरौं अब।।

रीस, राग, झगडाले अशान्तिको मूस्लो बढ्यो
आऊ सबै मिलीकन शान्ति - बीज छरौं अब।।

आइसक्यो ठूलो बाढी खतरा छ हामीलाई
एक अर्कालाई समाएर यो संकट तरौं अब।।

धर्ती पनि साझा हाम्रो नेपाली हो यौटै नाम
आगो झुकी पानी उठी अंकमाल गरौं अब।।